Costa Blanca Magazin

Café con leche met Axel Berger - Tussen mens en zee

Zwischen Meer, Menschen und mediterraner Lebensart

Ex-soldaat, duiker, restauranthouder: Axel Berger praat over passie, milieubescherming en mediterrane levensvreugde in Dénia.

Ex-soldaat, duikinstructeur, burgerwachtmedewerker, restauranthouder - Axel Berger is niet iemand die dingen half doet. Hij woont al bijna drie decennia in Spanje, werkt onder water, helpt aan land bij noodsituaties en heeft met Da Marc in Dénia een nieuw project opgezet dat hem na aan het hart ligt. Als onderdeel van onze Café con leche-serie sprak Ben Weidner met hem over roeping, verantwoordelijkheid en Italiaanse levensvreugde.

Axel, je liet Duitsland bijna 30 jaar geleden achter je en ging naar Spanje - wat deed je toen besluiten om deze stap te nemen?
Na mijn studie en twaalf jaar in het Duitse leger werd ik vaak uitgezonden naar het buitenland - net als mijn vrouw Cora. We hebben veel gezien, maar Spanje heeft ons gewoon gegrepen: de mentaliteit, de taal, de levenshouding. Ik kon hier mijn eigen duikbedrijf opzetten via ProTec - Professional Technical Diving. Tegenwoordig ben ik cursusinspecteur voor de opleiding en examinering van duikinstructeurs in heel Spanje.

Dus je hebt van je hobby je beroep gemaakt - en toch geef je tegenwoordig ook les in motorboot varen. Hoe is dat zo gekomen?
Duiken blijft mijn hoofdberoep, daar bestaat geen twijfel over. Maar ik geef ook les aan mensen met een beperking - dat vind ik heel belangrijk. Bootcursussen doe ik maar af en toe, gewoon omdat ik het leuk vind om les te geven. En omdat ik respect voor de zee kan overbrengen - dat is belangrijk voor me.

Nu we het toch over de zee hebben: u zet zich erg in voor de bescherming ervan, nietwaar?
Ja, absoluut. Ik ben al vele jaren lid van Sea Shepherd en heb ongeveer tien jaar geleden „Guardian del Mar“ opgericht. Daar leren we kinderen en jongeren over milieubescherming - de kleintjes verzamelen afval op het strand en de ouderen helpen om afval uit de zee te halen. Dat is verantwoordelijkheid in actie en het maakt me trots om te zien hoe serieus de kinderen het nemen.

Je bent echter niet alleen actief in het water, maar ook aan land - op de Protección Civil. Hoe ben je erbij betrokken geraakt?
Tijdens de pandemie wilde ik niet stilzitten en volgde ik een opleiding tot Vigilante de Seguridad, later ook examens in brandbestrijding, medische diensten en civiele bescherming. Ik vind dat iedereen die hier woont moet integreren - en iets teruggeven.

Je was een van de eerste mensen die hielp bij de overstromingsramp in Valencia - dat moet ongelooflijk zijn geweest.
Ja, dat was een extreme ervaring. Het alarm ging af om 20.13 uur en een uur later waren we al in actie - nog voor de militairen. Hele wijken stonden onder water, meer dan 100.000 voertuigen waren weggespoeld. We zochten naar mensen en dieren, pompten kelders leeg en werkten tot we uitgeput waren. Later namen we deel aan de „Operación Moncada“ en kregen we het Gouden Erekruis met een rood lint. Een moment vol nederigheid - en trots op mijn team.
Na zulke missies is gastronomie bijna een antithese.

Hoe kwam het dat je een restaurant opende met een vriend?
(Axel glimlacht). Een vriend van me had het idee en ik bracht mijn gastronomische ervaring in. Zo is „Da Marc“ in Les Marines ontstaan - een Italiaans restaurant met een open keuken en een geweldig team uit Sicilië. Alles wordt vers bereid, geen kant-en-klaarproducten: meer dan 40 soorten pizza, zelfgemaakte pasta, verse vis, vlees uit Galicië en Argentinië en desserts zoals tiramisu of focaccia met knoflook en tomaten.

Dat klinkt als een echte passie voor lekker eten.
Dat is ook zo. We serveren Italiaanse en Spaanse wijnen, Budvar, Peroni en het zeldzame Lupia-bier van de tap. En ons 3-gangen lunchmenu kost 16 euro - goed eten moet betaalbaar zijn voor iedereen.

Met al deze verplichtingen - hoe schakel je eigenlijk uit?
We houden van reizen en ik hou van avontuur. Ik heb de Camino Levante met paard en wagen afgelegd en 400 mijl in een kano door de Yukon gepeddeld. Tegenwoordig geniet ik van rustigere momenten - met onze drie honden en natuurlijk met mijn vrouw Cora. Zonder haar zouden veel dingen niet mogelijk zijn. Ik ben opnieuw met haar getrouwd op Tenerife voor onze zilveren huwelijksverjaardag - better safe than sorry! (lacht)